LENDA DE SAN XURXO E O DRAGÓN
Conta a lenda, que hai moito, moito tempo, vivía un terrible dragón, que martirizaba e aterrorizaba a toda unha rexión. Entre tantas cousas que facía, incendiaba as casas e pedía que lle entregaran dous carneiros por día para calmar a súa fame.
Seguiron as cousas así durante algún tempo, pero foron tantos os carneiros ofrecidos ao dragón que chegaron a esgotarse e non se atopaba medio de proveer os necesarios. Entón, os habitantes acordaron que diariamente se lle entregarían unha persoa e un animal.Así se foi cumprindo a decisión, tendo coidado de que ningunha familia se librara do sacrificio.
Un día a “sorte” posouse na filla do rei para ser devorada, polo que o rei angustiouse moitísimo e ofreceu todo o seu ouro, a súa prata e a metade do seu reino para que se liberase á súa filla desa morte tan cruel.
Nada desto foi tan poderoso coma a decisión tomada polo pobo como resultado das esixencias do dragón.
A princesa cubriuse con vestiduras reais e logo de ser despedida polo seu pai dirixiuse ao lago de donde saldría o monstruo para devorala.
Un cabaleiro, que pasaba por alí, viuna chorando e acercouse preguntándolle que lle sucedía.
A doncela imploroulle que se fora de alí, que un terrible monstruo saldría da auga e o devoraría ao instante. Pero o cabaleiro, montou a cabalo, avanzou hacia o dragón e cargou sobre el intrepidamente, fundindo a súa lanza con tanta forza que o derribou.
Di a lenda, que do sangue derramado sobre a terra, as bágoas da princesa e polo amor de Xurxo hacia ela, froreceron rosas vermellas por aquelas terras desérticas.
O dragón, símbolo de violencia e ignorancia, foi vencido por San Xurxo.
A partir desta lenda, se celebra tradicionalmente o Día del libro e da Rosa, que harmoniza a cultura coa beleza, a intelixencia co afecto, o permanente co efímero.
A UNESCO decidiu declarar, a partir de 1996, o 23 de abril Día Mundial do Libro e dos Dereitos de Autor.